Kształcenie modułowe wymaga od dyrektorów szkół i nauczycieli zmiany sposobu myślenia o kształceniu zawodowym. Największe opory przed wdrożeniem tego kształcenia mają najczęściej nauczyciele przyzwyczajeni do podziału na teoretyczne i praktyczne kształcenie. W kształceniu zadaniowym muszą zmienić sposób pracy z uczącymi się, połączyć teorię z praktyką, przygotowywać materiały dydaktyczne na zajęcia. Pozostawieni sami sobie nie widzą potrzeby wprowadzania zmian w dotychczasowym systemie pracy. Nawet jeśli wprowadzone jest w szkole kształcenie modułowe to i tak najczęściej pracują tak jak to miało miejsce w kształceniu przedmiotowym.

Dyrektorzy natomiast obawiają się oporu ze strony przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego, nauczycieli, rodziców i uczniów. Niechęć do wdrożenia kształcenia modułowego może wywoływać także nowa organizacja pracy szkoły i związane z nią trudności. Istnieje zatem potrzeba wsparcia nauczycieli i dyrektorów w działaniach związanych z wdrażaniem kształcenia zadaniowego do praktyki szkolnej.

W odpowiedzi na tą potrzebę utworzone zostały Regionalne Sieci Kształcenia Modułowego, które stanowią dobrowolne porozumienie instytucji działających na rzecz promocji i rozwoju modułowej koncepcji kształcenia zawodowego dla krajowego i europejskiego rynku pracy. Zapewniają pomoc metodyczną, doradczą, informacyjną, jak również świadczą usługi w zakresie projektowania, wdrażania oraz oceny jakości nowych rozwiązań programowych i organizacyjnych kształcenia modułowego w systemie szkolnej i pozaszkolnej edukacji zawodowej.

Pomysł stworzenia Sieci Kształcenia Modułowego (ModENet) był wynikiem projektu Leonardo da Vinci prowadzonego w latach 2000-2003 w międzynarodowej kooperacji instytucji zajmujących się wdrażaniem nowych rozwiązań do praktyki szkolnej. Polskę w grupie inicjującej powstanie sieci reprezentowały: Instytut Technologii Eksploatacji w Radomiu, Zespól Szkół Technicznych w Mikołowie, Górnośląskie Centrum Edukacyjne, FESTO DIDACTIC. Wspomniane instytucje były członkami sieci formalnie nazwanej Europejską Siecią Dostawców Kształcenia Modułowego. Niestety, z powodów organizacyjnych sieć nie mogła funkcjonować po zakończeniu projektu.

Dzięki pilotażowemu projektowi Leonardo da Vinci i przy wsparciu Ośrodka Kształcenia i Doskonalenia Kadr Instytutu Technologii Eksploatacji z Radomia, w 2002 roku powołano Polską Sieć Kształcenia Modułowego, z której następnie wyłoniły się sieci regionalne. Priorytetem w pracach PSKM jest zapewnienie pomocy i niezbędnego wsparcia środowiskom i instytucjom, które są zainteresowane kształceniem modułowym, tym niewątpliwie alternatywnym i konkurencyjnym modelem kształcenia zawodowego.

Aktywność członków PSKM jest również związana z udzielaniem akredytacji firmom czy osobom fizycznym, które prowadzą szkolenia i wypracowują różnorodne materiały metodyczne dla nauczycieli i uczniów, a które dotyczą wykorzystania modułowych programów nauczania zawodu. Dbanie o właściwe standardy kształcenia modułowego stanowi ważną część działalności wszystkich instytucji zrzeszonych w PSKM, jako, że kształcenie to stanowi rzeczywistą i realną podstawę udoskonalenia kształcenia zawodowego.